कशी कशी ही प्रेरणा...

रोजच्या सकाळ संध्याकाळच्या चाल-चाल-चालण्याने टस से मस फरक न पडता वजन वाढतच होते इथे ह्या कुवैत मधे... :) ५ वर्षापुर्वी जेंव्हा वजन वाढलंय ते कमी करायलाच हवंय ह्या प्रेरणेने मी पुण्यात दाखल झाले. २ महीने राहिले व हवं तेव्हढं वजन कमी करून परत आले. येतांना रामदेवबाबांच्या योग साधनेची सीडी घेतली. वजन जिथल्या तिथे ठेवायचे ते योगा व बाकी व्यायामाने ह्या मतावर मी ठाम होते.

मी व माझे पति ईमानदारीने हे सगळं करत होतो. मित्रमंडळींमधे 'दीपिकाचं वजन कमी झालं' हा चर्चेचा विषय होता. (आता पुन्हा वजन वाढलंय हा चर्चेचा विषय असू शकतो.. :) )माझा तर हे योगा प्राणायाम व व्यायामावर इतका विश्वास बसला की मी त्याचा उगीचच बिनकामाचा प्रचार करू लागले.. :)  ज्यांना गरज आहे त्यांना आणि नाही त्यांना पण मी पटवून देण्याचा प्रयत्न करत असे. इतकंच काय तोंडी बोलून-सांगून काही उपयोग होत नाही हे बघून मी त्या रामदेवबाबांच्या सीडी च्या प्रति बनवल्या व त्या द्यायला सुरूवात केली. थोडी बारीक झालीय असं तेंव्हा कौतुक करणारे लोक आता माझी खिल्ली उडवायला लागलेत. आमचा ४-५ परिवारांचा समूह एका आठवडी सुट्टीच्या दिवशी..शुक्रवारी (इथे जुम्मे जुम्मे सुट्टी नं) सकाळी आमच्याच कडे ती सीडी आम्ही लावली की मिळून बघू या. प्राणायाम ची सीडी बघता-बघतांच इतक्या त्यावर वाट्टेल तशा प्रतिक्रिया येऊ लागल्यात की दूसरी योगासनाची सीडी लावायची मी हिम्मतच केली नाही. ह्याच सगळ्यांमधे शैलेश पण होता.

कोणाला काहीच सल्ला किंवा ह्या विषयावर चर्चा न करण्याची शप्पथ घेऊन मधल्या काळांत आमचा दिनक्रम तसाच सुरू होता. शैलेश वर्षभरांपुर्वी जरा आजारी पडला. दवाखान्यात किडनी च्या थोड्या विकाराने भरती होण्याची वेळ आली. घरी आल्यावर त्याला एक दिवस लिफ्ट मधे 'आर्ट ऑफ लिविंग' बद्दल माहिती देणारा कागद मिळाला. काय विचार आला मनांत तर त्या कागदावर दिलेल्या फोन नंबर वर फोन केला. आणि 'आर्ट ऑफ लिविंग' च्या 'श्री श्री योगा' मधे जाऊ लागला. मला फक्त इतकंच कानांवर आलं त्याच्या पत्नी कडून की तो काही तरी योगा करायला जातोय. मी दुर्लक्ष केलं. :)

एक आठवडा झाल्यावर बघितलं तर भेटल्यावर फक्त योगा प्राणायाम, श्री श्री योगा, आर्ट ऑफ लिविंग शिवाय दुसरा विषयच नाही. आम्हा उभयतांना कळलंच नाही की हे काय होतंय...काय घडलंय.. आधी 'समय नहीं मिलता.. ऑफिस में बहुत काम है.. थक जाता हूँ...वगैरे वगैरे (शैलेश गुजराती आहे त्यामुळे आमचं संभाषण हिंदीत असतं). आता त्याला सकाळी ५ वाजता उठून योगा प्राणायाम व सुदर्शन क्रिया करायला वेळ मिळतोय, ऑफिसमधले काम वाढलंय पण तक्रार नाहीये, थकलो ही तक्रार तर कधी नंतर कानावर आलीच नाही.

त्याच्याच प्रोत्साहनाने त्याच्या पत्नी ने, मुलीने आणि नंतर आम्ही दोघांनी पण 'श्री श्री योगा' केले. इथे दर शुक्रवारी सकाळी ५ वाजता सराव करायला सगळे जमा होतात. कोणाला जबरदस्ती नसते पण तिथे शैलेश प्रथम क्रमांकावर आहे. (आहे नं गंमतशीर...) आम्ही नाही जात कारण एक दिवस आराम हवा तो आराम ही आम्ही इमानदारीने करतो पण बाकी आठवड्याचे सहा दिवस योगा प्राणायाम ही तितक्याच इमानदारीने करतो. हा पठ्ठा सातही दिवस करतोच करतो. त्या पुढचा कोर्स (पार्ट वन) केलाय. आता अशी परिस्थिति आहे की कुठे ही आर्ट ऑफ लिविंग चा काही ही कार्यक्रम असेल, कुठे कुठली सीडी ह्याच संदर्भातली दाखविणार असतील, कोणाचे भाषण असेल तर तिथे तो जातोच.

त्याला आता आम्ही असं चिडवतो की कुवैत ला आता नवीन श्री श्री रविशंकर म्हणून शैलेश शंकर नावारुपाला आणि त्यांची जागा घेणार, थोडेच दिवसांत 'आर्ट ऑफ लिविंग' च्या प्रचाराप्रित्यर्थ शैलेश शंकर कुवैत हून सगळीकडे जाणार....असो...हा विनोद झाला पण त्याच्या जीवनशैलीत असा वाखाणण्याजोगा बदल झालाय हे बघून खूप आनंद होतो. माझ्या सांगण्याचा न झाला तरी असाच का होईना...पण आदर्श वाटावा असा...

आयुष्यात कुठली गोष्ट कशी कधी आपल्या जीवनांत बदल घडवून आणेल, किती खोलवर परिणामकारक ठरेल काहीच सांगता येत नाही ह्याचे हे एक जीवंत उदाहरण आहे. जसे इथे कागदाचे साधे चिटोरे... ते पण लिफ्टमधे फेकलेले, पायदळी तुडवलेले, चुरगळलेले-मरगळलेले. पण बुद्धि व्हावी ते उचलून बघण्याची व वाचण्याची. त्याही पुढे जाऊन त्यावर विचार करण्याची..सगळेच योगायोग पण आनंद देऊन जाणारे...

फक्त असंच सांगावंसं वाटतं की शरीरात काही असे विकार होऊन मग शिकण्यापेक्षा आजकालच्या धावत्या-पळत्या जगात स्वतःसाठी रोजची १५-२० मिनिटं काढण्याची खूपच गरज वाटते. असेही मत असणारी लोकं भेटलीत की जेंव्हा काही होईल तेंव्हा बघू हो....पण....अहो..असं नको हो...आधीच सावरा की...पण कोणालाच जबरदस्ती नाहीये. आपल्या जीवनांवर पूर्णपणे आपलाच हक्क आहे हे ही तितकेच खरे...(आर्ट ऑफ लिविंग किंवा रामदेवबाबा..योगासन प्राणायाम हाच शेवटी दोघांचा एकच हेतु आहे.)

दीपिका 'संध्या'